Na een periode van ruim twaalf jaar voor de klas als docent Frans, ben ik een nieuwe weg ingeslagen. De naam van mijn bedrijf draagt wel een stukje van mijn oude werk met zich mee “Vive la Vie”, wat in het Frans “Leve het leven” betekent.
Ik stel me voor zodat u een indruk hebt over wie ik ben. Geboren in 1952 en opgegroeid in een dorp.
Na de basisschool heb ik de Middelbare Meisjesschool (MMS) gevolgd. Vooral de talen waren belangrijk. Daarnaast reisden we regelmatig met de caravan naar Frankrijk, waardoor ik veel met onze zuiderburen in contact ben gekomen. Ik werd in het diepe gegooid doordat ik regelmatig boodschappen moest halen. We stonden bij een boer met eigen koeien. De kinderen van het gezin bleken een eindeloos geduld te hebben om steeds woorden te herhalen en me na afloop te overhoren. Hierdoor leerde ik stukje bij beetje om Frans te spreken.
Toch heb ik na enkele dwalingen gekozen om in een apotheek te gaan werken. In eerste instantie bij een huisarts en later in reguliere apotheken. Daar heb ik heel veel contact gehad met blije mensen, maar vooral ook mensen met verdriet.
In de periode dat ik kinderen kreeg en het moeilijker werd om overdag te werken, heb ik vaak weekenddiensten gedaan.
Het mooie van het werk in de apotheek, vond ik als ik de tijd had om te luisteren naar de dingen die mensen me vertelden. Zorgen, onzekerheid en problemen uit het dagelijks leven. Veel geluisterd en veel geleerd hiervan.
En tijdens al die werkzaamheden vond ik veel tijd om onze kinderen te begeleiden op school, thuis en later bij de keuzes die zij gingen maken. Een heerlijke tijd waarin we ’s ochtends niet wisten met hoeveel mensen we ’s avonds zouden gaan eten. Kinderen met verhalen over school en over hun wereld van dynamiek en het uitslaan van hun vleugels.
Maar uiteindelijk bleef de Franse taal me boeien. Toen de kinderen op eigen benen konden staan, besloot ik om een studie voor docent Frans te gaan volgen. Heel intensief, heel veel leren omdat mijn hersencellen inmiddels iets minder snel grammatica en vocabulaire op konden nemen. Gesteund door mijn gezin, werd het me mogelijk gemaakt om naast mijn baan in de apotheek de studie vol te kunnen houden.
Na mijn eerste studiejaar kreeg ik een baan voor de klas op een middelbare school. Ik ben les gaan geven, zonder de tijd gehad te hebben een stageplaats te kunnen zoeken. Wederom in het diepe gegooid dus, maar geweldig ondersteund door directie en superlieve collega’s.
Jaren was ik gewend dat mensen luisterden als ik iets vertelde. En nu ineens was het een behoorlijke taak om een klas vol levenslustige pubers te laten luisteren en om ze te motiveren om een taal te leren die voor de meesten niet zo leuk is. Het eerste jaar was dan ook een jaar van desillusie en onzekerheid. Het is gebleken dat de meeste pubers mijn hobby (de Franse taal) niet met mij delen.
Na een eerste grote zomervakantie, een frisse start, ontdekte ik dat naast al mijn lessen, onderbouwd met didactiek, er iets veel belangrijkers is: al die kinderen hebben een verhaal, en veel van hen willen graag gehoord worden.
In plaats van me enkel bezig te houden met lesgeven, ben ik me gaan verdiepen in de kids. En wat blijkt? Als je tijd voor hen maakt, zijn ze helemaal niet zo moeilijk. Bovendien begon ik het lesgeven door te krijgen en er ontstond een klik met deze kinderen.
Deze kinderen hadden allemaal ouders die ook op ouderavond komen. En als je kapsel al een beetje grijs kleurt, leeft het idee bij die ouders dat jij als mentor dit werk al tijden doet. Dat was niet juist, maar het grote voordeel is dat ik uit ervaring aan kon geven hoe het is om opvoeder en tevens ouder te zijn. Ik kreeg liefde voor het vak en ging ook steeds meer in op zorgen die er speelden bij kinderen die ziek werden. Mijn oude beroep gaf toegevoegde waarde bij de begeleiding van ouders en kind.
Ik zie mijn leven als een grote les: steeds stapel ik dingen in mijn kruiwagentje die nuttig kunnen zijn voor anderen, en voor mijzelf natuurlijk. Het leven kent mooie momenten en momenten van verdriet, maar beiden horen ze bij het leven.
“Vive la Vie” leert jou de kunst verstaan het leven te leven met blijheid.